ستاره بوکس آسیا : دوست دارم کاملا حرفه ای زندگی کنم

ستاره بوکس آسیا :  دوست دارم کاملا حرفه ای زندگی کنم
احسان روزبهانی بعد از درخشش در رقابت های بوکس لیگ نیمه حرفه ای جهان وهمچنین کسب یک پیروزی شیرین در این مسابقات مقابل حریفی از آمریکا، به تازگی توانسته است در WSB نفر اول رنکینگ وزن 85- باشد. وی همچنین توانسته از بین 30 نفری که هر سال از سوی فدراسیون بوکس آماتور جهانی انتخاب می شود نفر هفتم این رنکینگ قرار گیرد.روزبهانی پس از کسب این موفقیت ها چند روزی است که به کشورمان آمده تا به استراحت بپردازد .
البته احسان تمرینات بدن سازی  خود را زیر نظر دکتر مرتضی بهرامی نژاد در مرکز سنجش قابلیتهای جسمانی آکادمی ملی المپیک و پارالمپیک پیگیری می کند، و همین امر سبب شد تا با ستاره بوکس آسیا چند دقیقه ای هم کلام شویم تا از آخرین وضعیت خود و مسابقه آخرش با حریف امریکایی اش با خبر شویم.
احسان یک بیو گرافی از خودت بگو:
احسان روز بهانی هستم متولد سال 1367 ودر تهران و محله تهرانپارس بزرگ شده ام. 12 سال که بوکس را بصورت حرفه ای دنبال می کنم و در باشگاه قائم با مربیگری مرحوم صادق پرهیزکار به عنوان اولین مربی بنده،  که سال گذشته قبل از اینکه پای به مسابقات جهانی بگذارم فوت کرد واین انگیزه ای شد تا در آن مسابقات با تمام قوا با حریفانم بجنگم و مدال برنز را کسب کنم و همچنین سهمیه المپیک را هم  بدست آورم.

از لیگ جهانی بگو ،  شرایطش و بازیها به چه شکل است؟
این لیگ در واقع به نام WSB مخفف ( وورد سری اف بوکسینگ) می باشد که این مسابقات پنج راند سه دقیقه ای است که کلاه و رکابی نمی پوشند و در آن خطاها زیاد به چشم نمی آید و کمتر کسی را اوت کلاس می کنند و نیزخیلی سخت می باشد مخصوصا وزن من که یکی از شلوغ ترین وزن ها است که فقط در تیم خودمان پنج تا حریف وجود دارد که قبل از شروع لیگ جهانی انتخابی صورت گرفت و توانستم همگی آنها را شکست دهم و الان به عنوان نفر اول وزن 85-  کیلوگرم تیم آستانه آلانس قزاقستان رقابت می کنم.

چرا در اوکراین باختی ؟ مسابقه ای که تو خیلی خوب داشتی بازی می کردی !
من در اولین مسابقه ام در اوکراین با حریفی از همین کشور دراوایل راند دو بود که  ابرویم پاره شد به طوری که صورتم  کاملا پر خون شده بود ولی تا آخر راند پنج بوکس کردم وحتی راند سوم یک ناک تانی بد ازش گرفتم که حتی خوابید ولی در ادامه بلند شد و مسابقه اش ادامه داد در کل بوکسور خوبی بود که قبلا نیز توانسته بود علی مظاهری را دو بار شکست دهد.و هر بارهم که داور می خواست بازی را قطع کند به خاطر جراحت ابروی من این اجازه را نمی دادم، نمیخواهم باختم را توجیه کنم  ولی خوب مسائل داوری هم در برد حریف ام بی تاثیر نبود.ولی خوب در بازی برگشت با خودم گفتم هر طور شده باید این بازی رو ببرم و موفق شدم با اختلاف پنچ امتیاز حریف ام را شکست دهم که به شدت از طرف قزاق ها تشویق شدم.که همان روزها بود من به عنوان ستاره بوکس آسیا شناخته شدم.

وبعد از این بازی بود که به آمریکا رفتی که قرار بود با حریفی روسی مبارزه کنی ولی در آخرچی شد که حریفت از خود این کشور بود؟
من بلافاصله بعد از این بازی قرار بود با حریفی روسی در آمریکا مبارزه کنم که فیلم مبارزات حریفم را دیده بودم وشناخت کاملی به نوع بوکس و شگرد های او داشتم که قبلا با کادر فنی آنالیز کرده بودیم بازی های این حریف چپ گاردم را ولی در روز وزن کشی به من گفتن که حریفت عوض شده و بهترین بوکسور ایالت کالیفرنیا قرار است با تو رقابت کند که البته من بدون هیچ ترس و استرسی این قضیه را با خودم هضم کردم چون من برای برد به آمریکا رفته بودم و فرق نمی کرد حریفم کی باشد.

وهمین شد که تو توانستی کمتر از یک راند حریفت را ناک دان کنی.آره؟
واقعیتش چون من دو هفته قبل یه مسابقه خوب داده بودم در قزاقستان کاملا آماده بودم و هیچ موضوعی نمی توانست مانع برد من شود، که همین امر سبب شد در همان راند اول کار حریفم را یک سره کنم.البته حریفم در ابتدا چند تا مشت خوب زد ولی رفته رفته من سوار بازی شدم که در یک صحنه تونستم چند تا هوک سنگین تو صورتش بزنم و دیگر حس کردم که حریفم قادر نیست روی پاهایش به ایستد که من هم دیگر مشتی نزدم و باید داوران در آن لحظه با دیدن همچین صحنه ای بازی را متوقف می کردند ولی این کار را نکردند، من هم به خاطر اینکه نمی خواستم بازی به راند دوم کشیده شود یکی دوتا مشت دیگر زدم و حریفم را زمین گیر کردم.که البته گزارشگر حاضر در سالن من را به خاطر اینکه در صحنه اول وقتی دیدم حریفم توانایی ایستادن ندارد مشتی نزدم مرا به عنوان جوانمرد علام کرد که حاضرین منو تشویق کردند.

احسان آیا حریفت حریف دست پا بسته ای بود یا تو آماده بودی؟
اولا آمریکا همواره بوکسور های قوی دارد و همچنین حریف من بهترین بوکسور کالیفرنیا بوده در ضمن در بوکس wsb اصلا نشون نمیده که کی قوی کی ضعیف ، چشمشان را می بندند و مشت می زنند و ما هم به خاطر این که کلاه نداریم امکان دارد هر اتفاقی برایمان بی افتد.درکل تمامی کسانی که در لیگ جهانی می آیند و بوکس می کنند همگی بوکسورهای خوبی هستند و کمتر کسی پیدا میشه که بخواد مشت بزنه و در بره چون داوران به او اخطار می دهند و باید تا آخر فایت کنند.

لژیونر شدنت چقدر به بوکس ات کمک کرده؟
ببینید به هر حال شما وقتی در یک کشور مثل قزاقستان بوکس را دنبال می کنی خیلی چیزها را ازشون یاد می گیری به علاوه اینکه شما رینگ های متفاوتی را تجربه می کنید و این بسیار برای رشد بوکس هر کسی می توان مفید باشد .من این را قبول دارم که از سرعت بوکس ام تا حدودی کاسته شده است ولی خوب در کنارش به تکنیکم اضافه شده . از لحاظ روحی روانی و استرس خیلی بهتر شده ام و حریفانم را راحتر می شناسم و مبارزه می کنم.

بحث قراردادهایشان با تو به چه شکل است؟
من برای یک فصل قرارداد دارم  و فصل اش 9ماه تمام می شود و هر هفته مسابقات برگزار می شود و این که چه کسی در آن وزن بازی کنه بسته به تفکر کادر فنی داره،  ولی خوب من ماهی 1500 دلار قرارداد دارم و اگر هر بازی رو ببری بهت پنج هزار دلار میدهند و اگر هم ببازی بازهم هزار دلار بهت میدهند بابت این که تشویق بشی تا بازی های بعدی خود را بهتر بازی کنی.

و تو از این شرایط مالی راضی هستی؟
بله خدارو شکر.البته می توانست این مبلغ بیشتر باشد زیرا من متاسفانه  اطلاعی نداشتم از این مسابقات و الان کسانی هستند که هیچ مقامی در آماتور ندارند ولی خوب ماهی دو الی سه هزار دلار می گیرند.

احسان الان به نظرت با توجه به این مسائلی که گفتی آیا در آنجا نوع زندگی ات حرفه ای شده؟
باید اینطور باشه غیر از این هم نمی تواند باشد بزارید من یک روز زندگی ام در آنجا را برایتان شرح دهم:ما در کمپی مخصوص بوکس در 30 کیلومتری از شهر آستانه هستیم. من صبح ها معمولا زودتر از بقیه سایر هم تیمی هایم بیدار می شوم .باید قبل از ساعت هشت همگی جمع شویم تا برنامه روزانه خود را از مربیانمان بگیریم و بعد برای صرف صبحانه به سالن غذاخوری می رویم . بعد از این مرحله اولین دور تمرین خود را ساعت 11 شروع می کنیم که تا ساعت یک هم ادامه دارد. سپس بعد از خوردن ناهار دو سه ساعتی را به استراحت می پردازیم، تا اینکه ساعت پنج سر تمرین میرویم و تا 7شب ادامه دارد و بعد از اینکه شام را خوردیم من معمولا هر شب یک تایمی رو برای کتاب خواندن می گذارم تا اینکه ساعت 9:30 خاموشی و همه دیگه می خوابند.حتی من در این چند وقتی که در اینجا بودم شاید چهار بار داخل شهر آستانه نرفته باشم و دوست دارم کاملا حرفه ای زندگی کنم.

تیم تان چند تا بازیکن داره و از آن ها چند نفرشان خارجی اند؟
تیم ما 27 بوکسور داره و در هر وزن چهارتا پنج تا بوکسور داره که در وزن من شش بوکسور گرفته که ده تای این بوکسورها خارجی و از کشور های ازبکستان، ایرلند، کرواسی، اوکراین، لهستان، روسیه و چند کشور دیگر هستند.

احسان با کدام از این هم تیم هایت رابطه خوبی داری؟
من با همه رابطه خوبی دارم و درآنجا من را برادر صدا می زنند ولی خوب با رستم از قزاقستان و اریک که بهش معلم میگم چون به من زبان یاد می دهد و یک بوکسور روس ارتباط نزدیکتری دارم.
 
احسان می خوایم بریم به فضای المپیک اگه الان با اون حریف قزاق که در بازی آخر در یک مبارزه نزدیک باختی مبارزه کنی با توجه به تجربه ای که الان بدست آوردی می بریش؟ 
اتفاقا الان من با نیاز بیوتوف حریف ام در المپیک لندن  در یک کمپ هستیم واو الان در اردوی تیم ملی کشورش به سرمی برد که هر از گاهی همدیگر را می بینیم و رابطه خوبی هم داریم در ضمن وقت هایی می شود که با هم تمرین می کنیم ولی خوب نمی شود گفت که اگر مبارزه کنیم کی میبره .خوب من تجربه ام بیشتر شده و مطمئنم که مبارزه به مراتب بهتری رو انجام می دهم.ومن یک چیزی رو اعلام کنم که برای من و بوکس ایران افتخاری هست که تیم ملی قزاقستان می آیند و وبا من عکس یادگاری می گیرند.

برنامه ات برای سال های آتی چیست دوباره قرارداد می بندی و یا برمی گردی ایران ؟
ببینید تیم ما الان تیم بسیار خوبی و توانسته با اختلاف پنج امتیاز با تیم دوم از ایتالیا صدر جدول گروهB لیگ جهانی باشد، در ضمن مسئولین این تیم امسال خرج زیادی را کردند و اگر سال بعد هم این شرایط وجود داشته باشد قطعا قرارداد می بندم.

از تیم ملی بوکس ایران خبر داری؟الان که از بیرون این تیم را می بینی سطح اش را چطور می بینی؟
تا حدودی می دانم که اردویشان از این هفته آغازشده .من موضوعی رو راجب بوکسور های ایران بگویم که ما بوکسور های خوبی رو داریم ما اگر امکاناتمان را بیشتر کنیم و بازیهای تدارکاتی بیشتری را برایشان در نظر بگیرند  قطعا نتیجه خوبی را در مسابقات می گیریم. من حتی در آنجا فیلم مسابقات مهدی طلوطی، فروتن گل آرا نشانشان دادم تا آن ها را به خدمت بگیرند ولی خوب آنها گفتند که ما تیم را بستیم و نمی توانیم کسی را بگیریم و انشاالله از سال بعد.همچنین من با آنها صحبت کردم که تیم آستانه آلانس قزاقستان یک اردوی مشترکی با تیم ملی ایران در کشورمان داشته باشد که فعلا جوابی رو به من ندادند.

از وقتی که ایران آمدی تمرین می کنی:
بله تمرینات بدنسازیم را هر روز زیر نظر دکتر مرتضی بهرامی نژاد در آکادمی ملی المپیک پیگیری می کنم تا از فرم ایده ال بدنی خارج نشوم. واز ایشان هم تشکر ویژه دارم برای این که تو این مدت زحمات زیادی را برای من کشیده اند.

وتا کی در ایران هستی:
تا چهارشنبه این هفته

بری قزاقستان کی بازی داری:
اولین بازی ام فکر کنم سه هفته بعدش با حریفی از آلمان باشد.
 
احسان در پایان اگر صحبت خاصی داری بگو .
من از همه کسانی که برای من تو این مدت زحمت کشیده اند تشکر می کنم و من در آخر یک دلخوری داشتم و آن این است که بعد از اینکه از آمریکا برگشتم انتظار داشتم با توجه به افتخارات و رنکینگ هایی که بدست آوردم مسئولین پاداشی را به من بدهند تا با روحیه بهتری به قزاقستان برگردم اما این اتفاق نیفتاده است.
۲۳ بهمن ۱۳۹۱ ۱۱:۱۶
امتیاز را وارد کنید
تعداد کاراکتر باقیمانده: 500
نظر خود را وارد کنید